Doen, doen, doen, doen…


En dan is alweer de laatste dag aangebroken dat ik geniet van een weekje werkbezoek aan Tsjechië. Ik verblijf samen met een medebestuurslid van de vriendschapsband Dobruska-Langeraar bij twee lieve mensen en een zoon in Bēstviny, waar we deelgenoot uitmaken van het gewone. dagelijkse leven.


In het weekend komt er ook een kleindochter van 7 jaar logeren, samen met haar vader omdat hij zijn broer gaat assisteren bij een grote klus. Aan ruimte geen gebrek want onze gastheer en gastvrouw wonen in een prachtig groot huis met plek voor nog veel meer mensen.

Het meisje is lief. Ze komt naar me toe en wil graag samen met mij tekenen, waarschijnlijk na overleg met haar oma. Op mijn vraag wat we gaan tekenen antwoordt ze: “alles wat je maar wilt”. Zo schattig, alleen duurt het wel even voordat ik het begrijp want ik spreek geen Tsjechisch. Nog niet...

Beate begint aan haar tekening. Ik besluit een portret van haar te maken terwijl ze aan het tekenen is. Het is zo leuk. Ze tekent een tulp, dus ik teken ook een tulp, op haar tekening in mijn tekening. Begrijp je?

Er komt een hond, een zon, een huis, bedden, planten en nog een tulp… Dan tekent ze mij, onmiskenbaar met vlechten in het haar. En zijzelf komt in de tekening gezellig naast mij staan.

Het is een perfecte weergave van de omgeving waar we verblijven.





Ik verbaas me erover hoe snel ze tekent terwijl ze geen moment nadenkt over wat ze gaat tekenen.

Ze tekent gewoon en alles uit haar hoofd. Alles uit haar gewone leventje, alles wat ze in haar omgeving kent en ziet. Wat leuk!

En als het vanuit de lucht begint te spetteren, komt er een regenboog bij. Door de ribbels van de tafel is het voor mij niet goed duidelijk dat het een regenboog voorstelt maar Beate legt het me geduldig uit: BUDE DUHA, BUDE DUHA.

Gelukkig dat Google Translate bestaat. Het betekent: Misschien komt er een regenboog. Ik neem aan dat Bude duha niet het eerste en meest gebruikelijke zinnetje is dat je leert als je het Tsjechisch onder de knie wilt krijgen.

Ik vraag me af wat ik leer van deze ochtend dat we samen tekenen?

Allereerst dat kinderen zo onbevangen en puur zijn en altijd vol ideeën zitten over een onderwerp om te tekenen. Niet moeilijk doen, gewoon doorgaan.

Ze denken totaal niet na over het eindresultaat. Dat is zo onbelangrijk. Het hoeft niet mooi te zijn en het hoeft zelfs niet te lijken, als je maar plezier hebt in het maakproces.

De onderwerpen zijn bekend terrein en halen ze uit hun omgeving, hun alledaagse leven en hun herinnering.

Dit is iets wat veel kunstenaars zich eigen hebben gemaakt. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de schilders van de COBRA-beweging. Het mooie bovendien is dat juist zij zich lieten inspireren door kindertekeningen vanwege de onbevangenheid en de vrijheid die deze tekeningen uitstralen.

Waar kinderen met gemak "alles wat je maar wilt"  tekenen, is het voor volwassenen vaak gemakkelijker als er sprake is van een thema, van een veilig, afgebakend gebied. Alles is in hun ogen veel te groot en daardoor vaak niet te bevatten waardoor het al gauw voor blokkades kan zorgen. Daar hebben kinderen gelukkig weinig last van.


Weer een andere factor is de dialoog die we met elkaar hadden, zelfs zonder elkaars taal te kennen. We deden moeite om elkaar te begrijpen en hadden daardoor veel lol. Beate deed zo haar best om het op verschillende manieren uit te leggen als ik iets niet begreep en dat laat zien hoe vindingrijk mensen zijn als ze iets graag willen en het leuk vinden om met elkaar iets te doen.

Een ander element is dat samen tekenen een prima manier is om een nieuwe taal te leren spreken. Klein en eenvoudig beginnen, net zoals je wilt leren tekenen en schilderen. Als je tekent, onthoud je per saldo veel beter wat je ziet en hoort. Dat komt omdat je er veel langer mee bezig bent dan wanneer je er bijvoorbeeld een foto van zou maken.





Net zoals zoveel dingen gaat het om het doen, doen, doen. Niet bang zijn om fouten te maken, niet bang zijn dat je geen inspiratie hebt. Gewoon: doen!

Wat is het eerste wat jij nu gaat tekenen? Ik ben benieuwd.



P.S.: Wil je zelf graag leren tekenen en schilderen en denk je net als zoveel andere mensen dat je het niet kunt, geef je dan op voor mijn teken- en schildercursus. Hierin leer ik je in kleine stappen snelle resultaten te bereiken. Supergaaf om te doen en je zult versteld staan van je eigen meesterwerken.







Over de schrijver
Wie ben ik? Ik ben Ans Vianen, professional visual artist en eigenaar van Ans Vianen Kunst, een kunstpraktijk, gespecialiseerd in het geven van online cursussen en workshops tekenen, schilderen en schrijven. Ook heb ik mijn eigen podcast KUNSTaanTAFEL waarin ik praat met inspirerende gasten over de betekenis en invloed van kunst op het leven van alledag. Daarnaast heb ik het Kunstcafé opgericht. Een plek waar we met elkaar een halfuurtje tekenen aan de hand van een opdracht.Wat doe ik? Ik leer je hoe je jouw creativiteit optimaal kunt gebruiken. Dat doe ik via teken- en schilderlessen en schrijfworkshops. Via jouw tekeningen, schilderijen en teksten krijg je inzicht in wie je echt bent en wat jij belangrijk vindt in het leven. Je trekt je even terug in je eigen wereldje om je weer op te laden voor alle ballen die je de hele dag in de lucht moet houden.Waarom doe ik dat? Op de eerste plaats krijg je energie voor de dagelijkse klussen die nu eenmaal moeten gebeuren. Je leert onbewust keuzes maken waardoor je zelfvertrouwen automatisch vergroot wordt zonder dat je je daar bewust van bent. Omdat het je leven van alledag een andere kleur geeft. Met elkaar maken we de wereld nog mooier.
Reactie plaatsen