Over kunst, verbeeldingskracht en kennis
Ans
08 augustus 2022 

Over kunst, verbeeldingskracht en kennis

Dit blog gaat over een van de functies van kunst. Over verbeeldingskracht. Over nieuwe kennis. Over de spelende mens. Over loslaten. Over dromen waarheid laten worden. Over lief zijn voor jezelf en voor elkaar. Met een ademhalingsoefening van Thich Nhat Hanh als hulpmiddel. En een boekentip. 

De tekst loopt door onder de afbeeldingen. 

Liever luisteren? Ga dan naar een van de links in de podcast Kunst aan Tafel. 

Via Apple: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/over-kunst-verbeeldingskracht-en-kennis/id1581244504?i=1000575269768&l=en 

Via Spotify: https://open.spotify.com/episode/1Ne68h4kI1ocz0Qs83WKE8?si=a24a99ffda4e436f 

Via Springcast: https://app.springcast.fm/14794/over-kunst-verbeeldingskracht-en-kennis





Soms heb je van die weken die niet zo gemakkelijk zijn in het leven. Ik had er zo een de afgelopen week. Niet gewaardeerd en gerespecteerd worden om wie je bent of wat je doet. En hoe herpak je dan jezelf om toch gewoon positief door te blijven gaan met je leven?

 

In dit blog gaat over de functie van kunst. Weet je, het gaat er natuurlijk helemaal niet om dat mensen mijn kunst of zelfs kunst in het algemeen mooi moeten vinden. Absoluut niet. Nee, het gaat er veel meer om wat je ermee doet, of je er plezier aan beleeft, wat je ervan leert, welke inzichten je erdoor krijgt en hoe kunst je inspireert in je eigen werk, welk werk dat dan ook is.

 

Iedereen die mij kent weet dat kunst voor mij synoniem staat aan leven. Daarom doe ik onderzoek naar het intrinsieke leven van de mens in zijn, haar of het dagelijkse bestaan. Denk maar aan mijn beelden IAAIA, I Am As I Am…, of Orewoet…, of de Hoorn des Overvloeds…

Ik schrijf over wat ik dagelijks meemaak, ik teken over wat ik dagelijks meemaak, ik praat over wat ik dagelijks meemaak en ik schilder over wat ik dagelijks meemaak.

 

En dan doet het zeer als mensen mijn werk of dat van collega-kunstenaars simpelweg afdoen als ‘een leuke hobby’. Als er denigrerend gezegd wordt: ‘mens, ga toch werken.’ Of op een iets andere manier: ‘er zijn ook mensen die werken.’ Alsof jouw manier van leven nutteloos is. Niet van waarde.

Ik kan het hen nog niet eens echt kwalijk nemen als je in ogenschouw neemt hoe zelfs de politiek de kunst- en cultuursector van nul en generlei waarde vindt getuige de behandeling van de sector ten tijde van de coronapandemie.

 

En natuurlijk weet ik wel dat dit voortkomt uit het feit dat men vaak niet goed weet wat het werk van een beeldend kunstenaar inhoudt, onbekend maakt immers onbemind, maar in feite is een dergelijke houding kwetsend en respectloos.

Als kunstenaar werk ik vele malen langer en harder met vele meer onzekerheid over inkomen dan vroeger in mijn luxe betaalde banen, dat kan ik in ieder geval wel zeggen. Of ik er spijt van heb? Wat denk je?

 

Maar goed. Bovenstaand voorbeeld is een probleem waar veel kunstenaars mee te maken krijgen en die zij waarschijnlijk wel herkennen. Ik wil er eigenlijk niet al te lang bij stilstaan, want het is een gegeven in een tijd waarin veel meer aandacht is voor het economische belang van het land, de groei van de welvaart en de hang naar meer-meer-meer, dan voor het welzijn van de mens. In een tijd waarin kille cijfers belangrijker zijn dan de zorg voor de ziel en de schoonheid van het leven. Al lijkt er sinds de corona en door de stikstofcrisis wel een kentering te komen. Gelukkig.

Toch wil ik hierover in deze podcast even mijn ei kwijt.

 

Zeg je Albert Einstein, dan weet je natuurlijk wel over wie ik het heb. Bekend om zijn relativiteitstheorie won hij in 1921 de Nobelprijs voor de Natuurkunde.

 

Op internet vond ik van hem de volgende uitspraak:

 

“Imagination is more important than knowledge.

Knowledge is limited. Imagination encircles the world.”

 

Wat Einstein eigenlijk zegt is dat het zonder onze verbeeldingskracht veel moeilijker is, misschien zelfs wel onmogelijk, om tot nieuwe kennis te komen.

Computers worden in hun berekeningen steeds sneller, beter zelfs dan de mens. Hoeveel mensen kunnen nog uit hun hoofd rekenen? Ik in ieder geval niet. Kennis is beperkt. Fantasie en creativiteit oneindig. Voorwaarde is wel dat we dat als mens toelaten en appreciëren.

 


Ik moet even denken aan een van de rijkste mannen van de wereld, Elon Musk, die vaak in het nieuws is vanwege Tesla, Twitter en Space-X. Wat je ook van hem vindt, het kan niet anders dan dat hij als klein jongetje al droomde over de ruimte en over het leven op andere planeten. Zijn verbeeldingskracht en nieuwsgierigheid zijn zo sterk dat hij er in gelooft dan een leven op andere planeten een oplossing kan zijn voor de problemen waarmee de mens zich op aarde geconfronteerd ziet.

Ik ben er overigens wel van overtuigd dat we ons gedrag moeten aanpassen aan de natuur. Anders krijgen we op andere planeten te maken met precies dezelfde problemen als waar we nu mee te kampen hebben.

En ja, er zal bij Elon Musk ook best wel eens wat mislukken, maar omdat hij het spelen niet is verleerd en daarbij de gevolgen van zijn experimenten accepteert en verliezen incasseert, komt hij tot nieuwe inzichten die hij goed kan gebruiken bij het waarmaken van zijn droom.

 

Ik ben geen wetenschapper maar het is alom bekend dat talloze uitvindingen bij toeval tot stand zijn gekomen. Denk maar aan de uitvinding van de penicilline of het teflon.

Het is mijn droom dat volwassen mensen die om welke reden dan ook geblokkeerd zijn, of mensen die zich schamen voor zichzelf en zich daarom mooier voordoen aan de buitenwereld, of mensen die in een tunnelvisie leven met onomkeerbare gedachtes en vooroordelen, of gewoon, alle volwassen mensen, weer eens gaan spelen als een kind.

Dat zij zich weer openstellen voor hun verbeeldingskracht om zo te leren iedereen in hun eigen waarde te laten. Opdat we onze kennis, hoe klein ook, op die manier verder kunnen oprekken. Opdat we de wereld liefdevoller kunnen maken met meer begrip voor elkaar

Utopie?

 

Om dat te bereiken moeten we denk ik eerst wat liever zijn voor onszelf en voor elkaar. Iemand die ons daarbij kan helpen is de Boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh. Hij heeft speciaal voor dit doel een heel eenvoudige ademhalingsoefening. Deze duurt zo lang als je zelf nodig hebt.

Je gaat rustig en ontspannen zitten met je ogen gesloten. Je ademt in en zegt de woorden

‘I know I have a body’. Bij het uitademen zeg je: ‘I release the tensions from my body.’

En dat herhaal je net zo vaak als je dat nodig vindt.




En voor degenen die het Engels niet zo goed beheersen heb ik hier een vrije vertaling. Je ademt in en ondertussen zeg je de woorden  ‘Ik hou van mijn prachtige lichaam.’  En bij het uitademen zeg je ‘Ik laat alle spanning verdwijnen uit mijn lichaam.’




Een soortgelijke oefening ben ik jaren geleden tegengekomen en deze was zelfs nog eenvoudiger. 

Hier komt ‘ie.

Sluit je ogen en adem witte rook in. Daarna adem je zwarte rook uit. De witte rook symboliseert jezelf en alle goede dingen die je toelaat en de zwarte rook staat voor alle troep die uit je lichaam mag verdwijnen.

 

Al met al wordt het hoog tijd om Homo Ludens, de spelende mens van Johan Huizinga te gaan lezen. En ondertusen hou ik me staande met de mooie quote van Albert Einstein. Ik herhaal hem nog maar even om niet te vergeten:

“Imagination is more important than knowledge.

Knowledge is limited. Imagination encircles the world.”

 


LEVE DE KUNST!





Over de schrijver
Ans
Wie ben ik? Ik ben Ans Vianen, professional visual artist en eigenaar van Ans Vianen Kunst, een kunstpraktijk, gespecialiseerd in het geven van online cursussen en workshops tekenen, schilderen en schrijven. Ook heb ik mijn eigen podcast KUNSTaanTAFEL waarin ik praat met inspirerende gasten over de betekenis en invloed van kunst op het leven van alledag. Daarnaast heb ik het Kunstcafé opgericht. Een plek waar we met elkaar een halfuurtje tekenen aan de hand van een opdracht. Wat doe ik? Ik leer je hoe je jouw creativiteit optimaal kunt gebruiken. Dat doe ik via teken- en schilderlessen en schrijfworkshops. Via jouw tekeningen, schilderijen en teksten krijg je inzicht in wie je echt bent en wat jij belangrijk vindt in het leven. Je trekt je even terug in je eigen wereldje om je weer op te laden voor alle ballen die je de hele dag in de lucht moet houden. Waarom doe ik dat? Op de eerste plaats krijg je energie voor de dagelijkse klussen die nu eenmaal moeten gebeuren. Je leert onbewust keuzes maken waardoor je zelfvertrouwen automatisch vergroot wordt zonder dat je je daar bewust van bent. Omdat het je leven van alledag een andere kleur geeft. Met elkaar maken we de wereld nog mooier.
Reactie plaatsen