Ik heb ze nog, allebei mijn vlechten, maar wat was het geweldig bij DE KAPSALON in De Meerse in Hoofddorp op 19 januari 2022 met een optreden van cabaretier Ramon Chatrer die als aanstormend talent de spits afbeet, waarna de muzikanten Joop Wijlacker en Dennis Kolen ontroerende Lennon & McCartney-songs tokkelden op hun gitaar en daarmee herinneringen aan lang vervlogen tijden deden oprakelen. De middag werd afgesloten met een waanzinnig speelse act vol humor van het muzikale comedyduo Maartje en Kine. Waarom lijkt het alsof de tijd veel sneller gaat als er leuke, spannende en afwisselende dingen gebeuren?
Voor degenen die niet hebben meegekregen wat De Kapsalon inhoudt: het theater was voor één dag omgebouwd tot een heuse kapsalon met professionele kappers die ter plekke knipten en föhnden dat het een lieve lust was. Tijdens het wachten konden gasten die nog niet aan de beurt waren, genieten van verschillende optredens. En dit allemaal volgens de geldende corona-voorschriften die ons vanuit Den Haag zijn opgelegd.
Het was een ludieke actie vanuit de kunst- en cultuursector. Het idee kwam van Diederik Ebbinge, o.a. bekend als basisschooldirecteur Anton uit de populaire tv-serie De Luizenmoeder. Het idee werd later groots opgepakt en nationaal uitgerold door Sanne Walle de Vries.
De actie was een protest tegen de irreële, bizarre en niet uit te leggen coronamaatregelen voor theaters, musea en andere kunst- en cultuurinstellingen. En het was nodig, broodnodig!
Eindelijk heeft de sector van zich laten horen, eindelijk, en op een beschaafde manier, de sector waardig.
Wat je kon voelen in de zaal was dat de mensen het theater nodig hebben om de zwaarte van de pandemie aan te kunnen, om vol te houden, om te lachen, om het leven enige of extra glans te geven.
Wat je ook kon voelen is de invloed die de corona op ons leven heeft en die ten koste gaat van de spontaniteit en het normale menselijke gedrag. Toen Maartje en Kine ons vroegen om op te staan en de Macarena op de eigen plek mee te dansen, waren de mensen vertwijfeld. Mag dat wel? Is het niet gevaarlijk? Hoe zijn de regels? Moeten we het mondkapje dan weer op? De ene helft deed mee, de andere helft bleef zitten…
Wat ik niet begrijp is dat politiek Den Haag kennelijk niet doorheeft dat kunst en cultuur essentieel zijn voor de geestesgesteldheid van mensen. Het lijkt wel of zij zich liever alleen maar concentreert op cijfers, economie en eigen beeldvorming en niet op het welzijn van de mens.
Zien de ministers ons werkelijk alleen maar als economische entiteiten? Ik wil er niet aan denken, maar als je ziet hoe zij met andere belangrijke vraagstukken omgaan, en dan noem ik de loskoppeling van de AOW van het minimumloon of de verdubbeling van het aantal gasboringen in Groningen, dan is er maar een antwoord mogelijk.
Een ander punt is dat politiek Den Haag niet wil dat er gepolariseerd wordt. Door de keuzes die ze maakt, doet ze dat juist wel en laat zij keer op keer zien dat zij vindt dat de kunst- en cultuursector eigenlijk nergens toe dient.
Nee, niks geen cruciaal, essentieel beroep. Steeds aansluiten als achterste in de rij. Dat kwetst mij en doet mij pijn. Waarom laten we ons iedere keer weer zo gemakkelijk de mond snoeren? Heb ik, en met mij vele anderen, dan geen bestaansrecht?
Mijn eigen kunst gaat er juist over dat iedereen mag zijn, zoals hij of zij is. Het is nog niet zo lang geleden dat de participatiewet is ingevoerd. Zoals te verwachten was, is deze behoorlijk mislukt. Ik denk dat dat komt omdat er alleen naar de cijfers is gekeken en gevoelens over de impact van een dergelijke wet achterwege zijn gelaten.
Even terug naar De Kapsalon. In 2008 ben ik voor het laatst naar de kapper geweest. Ik had voor deze actie graag mijn vlechten af laten knippen als statement voor de kaalslag die het kabinet keer op keer pleegt in onze sector. Eén vlecht had ik willen laten veilen en de opbrengst aan het KWF willen doneren en de andere vlecht had ik willen verwerken in een kunstwerk.
Helaas kwam ik niet aan de beurt en natuurlijk kan ik mijn haar alsnog laten knippen, maar sommige dingen moet je in het moment doen en dit was zo’n moment.
Neemt niet weg dat de actie meer dan geslaagd was. Ik hoop van ganser harte dat de musea weer snel open kunnen. Ik snak ernaar om de schilderijen te bekijken van Paula Rego in Den Haag, de Vaandeldrager in het Rijks, Kara Walker in De Pont en Hito Steyerl in het Stedelijk Museum om er maar een paar te noemen. Nog even en het mag weer …..
