Kunst en het alledaagse leven
Vanmorgen maakte ik iets mee dat zo normaal zou moeten zijn maar tegenwoordig echt uniek is. Het is de geboortedag van mijn lieve moedertje; 87 is ze vandaag geworden.
Jammer genoeg kunnen we het niet vieren want ze is herstellende van corona. Maar natuurlijk wil je zo’n heuglijke dag niet zomaar voorbij laten gaan. Het feestje dat we afgelopen zondag met de hele familie zouden vieren, moest door de corona jammer genoeg ook al worden uitgesteld.
Wat kon ik verzinnen? Helemaal niets is immers ook maar zo niets en een belletje of een whatsappje is zo gewoon en gemakkelijk. Zelf door de griep geveld is het echter moeilijk om erop uit te gaan om iets voor haar te kopen en bij haar te brengen.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Nu moet je weten dat mijn moeder erg kan genieten van gewone dagelijkse dingen, van de bloemetjes in haar tuin waar ze elke dag op uitkijkt, van een bosje bloemen op tafel, van gezelligheid met mensen om haar heen. Zo kom ik op het idee om bloemen voor haar te bestellen, want een bloemetje hoort toch wel echt bij een verjaardag, zeker als de jarige daar zo van houdt. Op zich natuurlijk niet echt spectaculair maar gegeven de omstandigheden het beste wat ik op dit moment kan bedenken.
Maar nu komt het. Ik besluit de bloemen te bestellen bij de plaatselijke buurtsuper, die het al zo moeilijk heeft vanwege de enorme concurrentie en op moet boksen tegen grote supermarktketens in de nabije omtrek. Dat leek me een goede zet, ook al omdat de winkelier de omzet van het feestje van afgelopen zondag moest missen.
Op zich is dit nog steeds niet sensationeel, integendeel. Het briljante zit ‘m hierin dat ik de eigenaar belde, mij voorstelde, het probleem uitlegde en de winkelier vroeg of hij een bloemetje bij mijn moeder wilde bezorgen. Hij antwoordde dat dat voor hem geen enkel probleem was.
Op de vraag of ik de kosten digitaal zou betalen of in de winkel zodra ik weer beter zou zijn, kreeg ik als antwoord dat de keuze aan mij was en dat dat wel goed kwam.
Ik was verbaasd en blij tegelijk. Geweldig, dat dit anno 2023 nog kan! Een dienst leveren en wachten op je geld op basis van vertrouwen. Dit maak je tegenwoordig bij geen enkel ander concern meer mee. Wel dus nog bij kleine buurtwinkeltjes op het platteland. Wat een service!
Weet je, zo zou het eigenlijk gewoon altijd moeten zijn. Diensten leveren waarbij je elkaar vertrouwt en weet dat afspraken gewoon worden nagekomen.
Voor mij is de plaatselijke buurtsuper grootser dan welke supermarktketen dan ook. Laten we vooral zuinig op hen zijn want voor je het weet zijn zij en met hen een mooi stukje menselijkheid en inlevingsvermogen verdwenen voordat we het in de gaten hebben. En dat zou toch ongelooflijk jammer zijn.